Op zoek naar het verborgen karakter van de buurt

Tijdens mijn afstuderen kreeg ik de kans om de relatie tussen mens en stad te onderzoeken. Onder begeleiding van architecten en een antropoloog ging ik op ontdekkingstocht in de gemarginaliseerde modernistische wijk Bressoux in Luik. Vastberaden om het hart van de ‘vergeten’ buurt te vinden, ging ik met de inwoners in gesprek. Dit resulteerde in het ontwerp van een vrouwencomplex als onderdeel van een gebiedsvisie, die ik samen met medestudenten ontwikkelde.  

Tijdens het veldwerk, met interviews en co-creatiesessies, kwam de verborgen maatschappelijke waarde van de multiculturele vrouwengemeenschap in de wijk naar boven. Met onder andere kookworkshops en buurtfeesten, leren zij samen de Franse taal en creëren zij een sociaal vangnet voor de hele buurt. Het onderzoek naar de verschillende wijkgemeenschappen vertaalde ik in collages, maquettes en een korte documentaire.

Ontwerpend onderzoek naar de relatie tussen ruimte en sociale verbinding

Ik zag dat de vrouwengemeenschap meer kan bijdragen aan het gebied. Daarom ontwierp ik een vrouwenhuis met in de plint een wijkrestaurant, ruimtes voor sociale activiteiten en een crèche. Met deze faciliteiten krijgen de vrouwen zichtbaarheid en meer ruimte om bij te dragen aan het sociale vangnet en de vitaliteit van de wijk. Binnenin het gebouw bevinden zich diverse woonvormen, waarmee verschillende relaties tussen privé, collectief en publiek worden verkend. De contouren van het complex omkaderen een geliefd, maar verwaarloosd park. Dat was ooit bedoeld als het sociale hart van de wijk. Met dit ontwerp komen verborgen en verloren kwaliteiten van de buurt (weer) tot uiting en wordt de relatie tussen ruimte en sociale verbinding onderzocht.